Rottumerplaat staat voor veel mensen synoniem voor het eind van de wereld. Voor de een een walhalla van rust, voor de ander een werkkamp. Maar feitelijk is nog bijna nooit iemand geweest. Het is namelijk verboden het eiland te bezoeken of er aan land te gaan. In de ’60, tijden waarin er nog plannen waren de Waddenzee in te polderen, is de zich telkens verplaatsende zandplaat verankerd door de aanleg van een stuifdijk. Men bouwde drie barakken als onderkomen voor de werklui die op het eiland werkten die er tot op de dag van vandaag staan.

Tijden veranderen. Het eiland is een vogelreservaat geworden waar stelselmatig tellingen worden gehouden door vogelwachters die daar maandenlang verblijven. Maar de huidige barakken zijn daarvoor niet geschikt. Ze zijn veel te groot, zijn gedateerd, brandgevaarlijk, hebben achterstallig onderhoud en zijn slecht geïsoleerd. Kortom, niet van deze tijd. Rijkswaterstaat heeft daarom het plan opgevat de gebouwen te vervangen door exact hetzelfde bouwvolume als bestaand, maar dan energetisch en functioneel beter. Men schreef daarvoor een prijsvraag waar drie architecten voor uitgenodigd werden waaronder KWINT architecten. Op uitnodiging van KWINT architecten is er gezamenlijk aan een plan gewerkt.

Onze visie
Wij zien de nieuwe gebouwen als nieuwe gasten, die op respectvolle en behoedzame wijze de plaats innemen van hun voorgangers, die het eiland verlaten hebben met medeneming van bijna al hun spullen. De muren die zij achterlieten zijn vermalen tot brokstukken waar we nu overheen lopen, als we ons tussen de gebouwen verplaatsen. de nieuwe gasten staan op dezelfde plaats omdat dat de beste plaats is, in de beschutting van de kom achter het stuifduin.
De nieuwe gasten zijn onopvallend – geen rode muren, witte kozijnen en pannendaken, maar vergrijzende houten gevels en vegetatiedaken. Kortom van toeristen is geen sprake op dit eiland … verre van dat. de huisvesting is om die reden niet gericht op luxe maar op sobere doelmatigheid.

Het Woongebouw
Het meest westelijke gebouw is de woon- en slaapruimte voor de twee reguliere bewoners. Hier verblijft men als men niet aan het werk is. Vanuit de woonkamer kijk je in noordwestelijke richting uit over het eiland. In de slaapkamer is een tweepersoons bed en een stapelbed. Er is rekening gehouden met voldoende ruimte voor het opbergen van kleding en voorraden..

Het Werkgebouw
Het gebouw naast het woongebouw bevat de werkruimte. Zo zijn werk en privé toch nog enigszins van elkaar gescheiden. Vanuit de werkkamer is zicht op de uitkijktoren en de loods. In het werkgebouw bevindt zich ook de techniek- en de tweede slaapruimte. De enkele bedden in beide ruimten zijn stapelbedden.

De Loods
De Romneyloods is vervangen door de stro-bouw equivalent, in vorm en materiaal onderdeel van de “familie”. Alle functies zijn hier op een heldere en doelmatige wijze in ondergebracht. De hoge isolatiewaarde van de gebouwschil biedt ook zonder verwarming een prettig binnenklimaat.

De Uitkijktoren
De uitkijktoren is het meest zichtbare gebouw op het eiland. Gebouwd op de bestaande betonplaat torent het een paar meter boven de duinen uit. Materiaal en kapvorm zijn verwant aan de overige gebouwen, zodat een duidelijke onderlinge samenhang ontstaat. De “rok” onder de omloop biedt beschutting als men de toren betreedt.

Fluisterende architectuur in respect en bescheidenheid naar de natuur.

Project: Verblijven op Rottumerplaat, Rottumerplaat
Opdrachtgever: Rijkswaterstaat
Ontwerp: KWINT architecten & MX13
Beelden: KWINT architecten & MX13
Data: 2020